Voor ons is Hubert de man van het theater. Het theater was voor een groot deel waar ons leven samen om draaide. Het laat toe te vergeten; je kan doodziek zijn of vreselijk verdrietig, je gaat op scene en het is voorbij. Voor Hubert en voor ons een groot deel van het geluk.
Theater was ons gezamenlijke anker. Iemand zei: “elk goed theaterstuk heeft een maatschappelijke functie. Het is de weerslag van wat er in je omgaat, een afspiegeling van het denken en voelen van de theatergroep”.
Hubert en zijn team zorgden ervoor dat elk theaterstuk de verbeelding van het publiek aan het werk zette. Het decor is het échte theater. Het zorgt voor de kracht van het stuk. In 33 jaar Prutske heeft Hubert steeds de visuele poëtische taal verzorgd. Je kon overweldigd worden door zijn creaties. Een zwembad, een draaiplateau, automatische deuren … het zorgde telkens voor één grote brok gevoel, een fysieke aanwezigheid waar je als toeschouwer graag voor bleef zitten. Je verbeelding werd aangesproken. Onze prestaties waren misschien niet altijd wereldniveau, die van Hubert stonden er zonder uitzondering! Vaak stonden we ons te vergapen aan zijn kunde en creatieve kracht.
Een decor kan van alles zijn: het kan het theaterstuk illustreren, het kan de spelers helpen zich in hun rol in te leven, het kan volkomen op zichzelf staan en schijnbaar niets te maken hebben met het verhaal dat zich op het podium afspeelt. Hoe dan ook, de decors van Hubert waren altijd aanwezig voor de toeschouwer. Ze hebben invloed gehad op elk toneelstuk dat Prutske bracht. Regisseurs en onze decorontwerper werkten steeds nauw samen.
De laatste productie was moeilijk. Je wilde nog o zo graag maar tijdens de repetities van het stuk “geruchten” liep reeds het gerucht dat je het moeilijk had, dat de pijn meer was dan een gerucht. Maar toneel is eeuwig! Je weet dat toneel lange tijd in de kerk opgevoerd werd. Links was de ingang van de hel en rechts de hemel. We weten het zeker: de volgende productie bekijk je vanuit een goddelijke zetel met het mooiste zicht en je zal zien, Hubert, vanaf de réchterkant, dat Prutske dat stuk speciaal voor jou speelt. En via je kleinzonen, Jel en Jordi, die ook jouw theatermicrobe hebben, ben je zeker van het leven na de dood.
De kracht van toneel is dat het tijdloos is. Je bent van ons en je blijft bij ons …